اثربخشی درمانگری چند وجهی آرنولد لازاروس بر تنیدگی ادراک شده و ارتقاء شاخص های سلامت در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

چکیده هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمانگری چند وجهی لازاروس بر تنیدگی ادراک شده و ارتقاء شاخص های سلامت در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. به این منظور تعدادی از بیماران مذکور در شهر قزوین بصورت تصادفی انتخاب شدند. سپس از میان این بیماران با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومی و مصاحبه بالینی بر مبنای dsm4? 40 نفر زن و مرد مطابق با معیارهای ورود به پژوهش انتخاب شدند و در نهایت به صورت تصادفی در دو گروه (20 نفر گروه آزمایش و 20 نفر گروه گواه) جایگزین شدند. از 20 نفر آزمودنی گروه آزمایش 16 نفر درمان را تکمیل کردند. 12 جلسه 90 دقیقه ای درمان چند وجهی لازاروس در طی 3 ماه در گروه آزمایش به صورت گروهی انجام گرفت. تمام آزمودنی ها قبل و بعد از درمان و در دوره پیگیری پس از 1 ماه پرسشنامه های سلامت عمومی گلدبرگ و تنیدگی ادراک شده کوهن را تکمیل کردند. وضعیت ناتوانی گسترش یافته (edss) بیماران قبل و بعد از درمان توسط یک نورولوژیست ارزیابی شد. وضعیت ناتوانی بیماران به دلیل برخی از محدودیت ها پس از درمان پیگیری نشد. شاخص های توصیفی شامل میانگین? انحراف معیار? رتبه میانگین و جمع رتبه ها برای داده های پژوهش تهیه شد. نتایج حاصل از آزمون mancova نشان داد که درمان چند وجهی لازاروس اثر معنی داری بر تنیدگی ادراک شده و سلامت عمومی دارد. نتایج آزمون ancova نشان داد که درمان چند وجهی به طور معنی داری باعث کاهش نمرات ادراک منفی? افسردگی? اضطراب? اختلال در عملکرد اجتماعی و افزایش نمره ادراک مثبت از تنیدگی شده است اما بر خرده مقیاس علائم بدنی اثر معنی داری نداشت. نتایج ذکر شده به جز ادراک مثبت از تنیدگی در مرحله پیگیری حفظ شده بودند. مقایسه تفاوت وضعیت ناتوانی بیماران دو گروه با استفاده از آزمون u مان- ویتنی نشان داد که درمان چند وجهی اثر معنی داری بر کاهش نمره edss و نظام های کنش وری روده ای- مثانه ای و سربرال داشته است. درمان مذکور اثر معنی داری بر نظام های پیرامیدال و بینایی نداشت.